برای این که کودک از شما یاد نگیرد: سیگار نکشید. موقع سیگار کشیدن، ژست نگیرید. سیگار را تبلیغ نکنید! ببینید تبلیغات تلویزیون برای تبلیغ یک جنس، بیشتر از آن نیست که هر روز آن را به ما نشان می دهد و نامش را تکرار می کند تا در ذهن و یاد ما بماند و کم کم ما را به سمت آن جذب کند...

یک عضو کوچولوی جدید که به خانواده اضافه می شود همه دلبسته و درگیر او می شوند؛ انتخاب اسم خوب، مهمانی خانوادگی، قربانی و عقیقه کردن و خیلی کارها دیگر که بیشتر مخصوص دین اسلام است. البته بعضی ها فکر می کنند این کارها رسم و سنت خانوادگی است و گاهی اوقات کمتر به آن توجه می کنند، در حالی که بیشتر این مسائل سفارش اسلام است و انجام هر کدام آنها حکمتی دارد. درباره این آداب در بسیاری از متون دینی از جمله جلد یکصد و چهارم کتاب «بحارالانوار» علامه مجلسی به صورت مفصل بحث شده است. دکتر طاهره محسنی این مستحبات را به صورت دست بندی شده در اختیارمان قرار داده تا مورد استفاده خانواده هایی قرار گیرد که منتظر ورود مهمان کوچولوی خانواده هستند.

یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های والدین کنار آمدن با لجبازی کودکانشان است. لذا در این مقاله سعی داریم روش برخورد صحیح با این رفتار برسی کنیمنظم موثر، بهترین راه پیشگیری و همکاری با یک کودک لجباز است. برای به کار بردن این روش می باید از دو قانون استفاده کرد.

توصیه هایی برای پرورش کودکان
خلاقیت ، شکل کنترل شده یا محدود شده ای از تخیل است . خلاقیت ها ی افراد نه تنها برای زیبایی ظاهری ، بلکه به خاطر نتایج نهایی که در بر دارد  به کار برده میشود . این نتیجه نهایی معمولاً شکلی به خود می گیرد که دیگران نیز می توانند آن را ببینند . خلاقیت ممکن است خلق یک نقاشی ، یک لباس ، یک قطعه کوچک موسیقی یا پختن یک غذای جدید باشد . به واسطه خلاقیت ، شخص می تواند به پیشرفتهای انسانی خود بیافزاید ، همچنین افرادی که دارای قوه تخیل زیادی هستند نسبت به کسانی که فاقد خلاقیت هستند ، معمولاً به پیشرفتهای بیشتری در زندگی نائل می شوند . خلاقیت حتی در سنین کودکی نیز خود را نشان می دهد.

چرا کودکان به سوی خشونت و پرخاشگری کشیده می شوند؟
بسیاری از پژوهش گران معتقدند که خشونت در کودکان، اکتسابی بوده و پدیده  ای مادرزادی نیست. کودکان تحت تاثیر رفتار، عملکرد و گفتار مادر و پدر، راه و رسم اولیه ی زندگی را یاد می گیرند و مورد عمل قرار می دهند؛ چرا که پدران و مادران چه بخواهند و چه نخواهند، الگوی فرزندان خود می باشند. اگر بروز احساس ها و رفتار مادر و پدر با خود، با فرزندان و با دیگران، آرام، همراه با مهر و محبت و هوشمندانه باشد، فرزندان نیز با هم بازی های خود و غریبه ها رفتاری آرام و با مهر و محبت خواهند داشت. برعکس، وقتی پدر و مادر با فرزندان شان با پرخاشگری و خشونت برخورد کنند و از آنان انتظار اطاعت بی  چون و چرا داشته باشند، کودکان نیز چنین رفتاری را با هم بازی ها، غریبه ها و افراد ضعیف تر از خود بروز می دهند. بنابراین پدر و مادر، الگو و مدل زندگی خوب یا بد کودکان خود هستند.