با همسرتان صادق باشید اما...

کلمات در زندگی ما نقش مهمی ایفا می کنند و شاید بتوان گفت شاهرگ حیاتی فعالیت های زندگی ما می باشند. در گفتگو نباید کلمات را به بازی بگیریم. باید تا آنجا که ممکن است صادقانه صحبت کنیم. اما متأسفانه در جوامع امروز از صداقت ، بیشتر سوء استفاده می کنند تا استفاده. در بسیاری از زندگی های زناشویی ، طرفین صداقت داشتن را با بی گذشت بودن و یا خرده گیری اشتباه می کنند. این عده دائماً در تب و تاب هستند تا بگویند: تو دیروز فلان حرف را به من زدی ، تو با پدرم چنان کردی و ... متأسفانه اینگونه برداشت های غلط از صادق بودن، بیشتر باعث از هم پاشیدن زندگی می شود تا این که بتواند بنیان آن را مستحکم کند. اگر بتوانید مفهوم واقعی صداقت را دریابید و طعم صادق بودن را بچشید خواهید دید که زندگی هر روز بهتر و قشنگ تر می شود...

اجازه دهید با ذکر چند مثال ، این مسئله را بیشتر بررسی کنیم. گاهی زنی یک رفتار غلط از شوهر خود می بیند و بعد شروع به خرده گیری می کند. و دائماً یک اشتباه کوچک را عنوان می کند تنها به دلیل این که خواسته با شوهرش صادقانه رفتار کند.

یا این که مردی بیرون از خانه اشتباه کرده و کاری را به غلط انجام داده است سپس آن را برای همسرش بازگو می کند تا بدین طریق ، هم بار گناه خودش را سبک تر کند و هم با همسرش صادقانه رفتار کرده باشد. یا گاهی اوقات زن یا شوهر ضعفی را از همسر خود می بیند و سپس بدون توجه به عواطف و احساسات طرف مقابل می گوید:" چرا درآن مهمانی نتوانستی مثل شوهر خواهرم باشی و یا مثل شوهر دوستم رفتارکنی؟" و یا مرد می گوید:" تو هیچ وقت نمی توانی مثل زنان دیگر باشی" و ... باید بدانید هیچکدام از این رفتارها به معنی صداقت در گفتار و کردار نیست.منظور از گفتار صادقانه این است که شما احساسات واقعی خود را طوری بیان کنید که دیگران بتوانند راحت تر شما را  درک کنند و در عین حال موجب رنجش و دلخوری کسی هم نشوید.

باید همواره در نظر داشته باشید، بیان کردن شکایت ها و مسائل کوچک و قابل اغماض به معنی صداقت داشتن نیست، بلکه اگر بخواهید دائماً این مسائل را عنوان کنید، از عنوان کردن مسائل اساسی و مهم زندگی غافل می شوید. آنچه به تجربه ثابت شده است برای هیچکس حتی نزدیکترین افراد مثل پدر، مادر، برادر و خواهر خوشایند و قابل تحمل نیست که دائماً به شکایات و ناله های شما گوش دهند.

اصولاً برخورد کردن با افرادی که همیشه از همه چیز شکایت می کنند و دائماً در حال غرغر کردن هستند، یک شکنجه روانی است و ذهن هر فردی را آزار می دهد. البته ناگفته نماند که این افراد به ندرت می توانند به آنچه که در زندگی می خواهند دست یابند.

اگر شما از شوهرتان می خواهید تا کاری را برایتان انجام دهد سپس متوجه می شوید که او از انجام آن کارممانعت می کند و یا به نحوی پشت گوش می اندازد، سعی کنید غرغر نکنید. بلکه راه دیگری را برای انجام آن کار انتخاب نمایید و یا از انجام آن صرف نظر کنید.

یکی دیگر از اشتباهاتی که اکثر خانمها دانسته یا ندانسته  مرتکب می شوند این است که دائماً در گذشته زندگی می کنند. سعی می کنند خاطرات گذشته را در ذهن خود زیر و رو کنند و از بیان خاطرات گذشته مطلبی را برای گفتگو و صحبت انتخاب کنند.

مهم نیست که حرف یا شکایتی را که از گذشته دارید چقدر برایتان مهم است بلکه مهم آن است که هرگز آن را به زبان نیاورید، زیرا گذشته گذشته است ، نه شما و نه هیچکس دیگر قادر نیست آن را عوض کند. تنها با به زبان آوردن و تکرار خاطرات تلخ گذشته ، لحظات خوش حال و آینده را خراب می کنید.

ممکن است شوهر شما در گذشته مرتکب اشتباهی شده باشد، یا بر اثر ناآگاهی یک موقعیت خوب را از دست داده باشد و یا پولی را در راه غلط خرج کرده باشد. اگر او مرتکب چنین اشتباهاتی شده باید بداند که کارش غلط بوده و وقتی فهمید که کارش اشتباه بوده  دیگر نباید درباره آن اشتباه حرف بزنید، یا به نحوی سعی کنید آن را به رویش بیاورید. زیرا انجام چنین کاری باعث برهم خوردن آسایش شما و خانواده می شود. چه بسا که موجب رنجش بیش از حد شوهر شما و یا موجب بی اعتنا شدن او نسبت به شما و حرف های شما شود. اگر با تکرار خطاها و گناه هایی که یک شخص مرتکب شده مانع شویم که او گذشته را فراموش کند چنین کاری ، خود گناه بزرگتر و نابخشودنی تری خواهد بود.

اگر شما فردی هستید که چنین عادتی دارید سعی کنید هر چه زودتر این عادت بد را فراموش نمایید. زیرا با ادامه این کار همسرتان را برای همیشه از خودتان دور می کنید. زیرا او دائماً وحشت دارد از این که مبادا هر بار که به صحبت کردن با شما می پردازد یک کلمه و یا حرف، شما را به یاد گذشته بیندازد و موجب شود شما تمام خاطرات تلخ گذشته را به میان آورید. ناگفته نماند تنها زنان نیستند که ممکن است چنین رفتاری داشته باشند. بسیاری از مردان هم دائماً در حال غرزدن هستند. حتی در کوچکترین موارد هم از خود گذشت نشان نمی دهند. نقش منفی و ویران کننده این دسته از مردان در زندگی زناشویی کمتر از نقش زنان نیست، همانطور که" اریک برن " یکی از صاحبنظران  در این زمینه می گوید:" در هر بازی و دغدغه همیشه دو طرف لازم است، اگر نمی خواهید بازی کنید، پس اصلاً بازی را شروع نکنید". اگر بخواهیم این مسئله را بیشتر مورد بررسی قرار دهیم. می توان گفت که نباید با گفتن یک حرف و یا جمله بی مورد و نسنجیده دعوا و ناسزاگویی را شروع کنیم.
اگر از طرفی دیدید که چنین دعوایی در حال شروع شدن است بلافاصله از اتاق خارج شوید. با انجام چنین کاری می توانید از ادامه آن دعوا جلوگیری کنید.

اگر متوجه شدید شوهر شما به دنبال شما از اتاق خارج شده تا به دعوا و شکایت ادامه دهد به او بگویید : من هرگز نمی خواهم به این حرفها گوش دهم و هر بار که تو با من این چنین رفتار می کنی موجب می شوی از علاقه من نسبت به زندگی و خودت کم شود. البته نباید فراموش کنید تا آنجا که ممکن است این حرفها را آرام و با نزاکت به زبان آورید، تا وضع از آنچه که هست بدتر نشود.

گروهی از مردان کمتر شکایت می کنند. متأسفانه این عده کاری می کنند که به مراتب از نق زدن بدتر و در ویران کردن زندگی نقش عمیق تری دارد. این گروه از مردان ، با زنان و فرزندان خود طوری رفتار می کنند که آنها به ندرت جرئت پیدا می کنند حرفی را خلاف میل آنان بزنند و یا اشتباهی را که انجام داده اند عنوان کنند. متأسفانه این دسته از مردان فکر می کنند منظور از اقتدار، صلابت و جوانمردی و  بی توجه بودن به حرف زنان است. و یا اینکه باید زنان را موجودات معیوب و از نظر فکر و روان ناقص بدانند. متأسفانه در برخی از جوامع اینگونه عقاید حاکم است، و موجب تشویق مردان به داشتن چنین عقاید نادرستی می شود. این گروه از مردان هرگز به عواطف و احساسات زنان توجهی نکرده و نقش آنان را در زندگی خود ناچیز می شمارند. اگر شوهر شما جزء این گروه از مردان است، مؤثرترین راه برای جلوگیری از گسترش این گونه عقاید نادرست این است که از او بخواهید زندگی خود ش را بدون حضور شما و یا زندگی دوست و همکارش را بدون حضور زنانشان در نظر بگیرند آن وقت خود به پوچ بودن عقاید خود پی می برند.

دوستی می گفت : پس از آنکه عمری را با شوهرم گذراندم تا این اواخر از یک مسئله مهم و اساسی غافل بودم. من همیشه شوهرم را تشویق می کردم تا هر چه که در ذهن دارد به زبان آورد. هرگاه که شوهرم مثل مجسمه  ابوالهول در گوشه ای می نشست، از او می خواستم به من بگوید چه چیزی موجب ناراحتی و رنجش او گشته است. روزی در جواب من گفت:" مرا تنها بگذار". از شنیدن این حرف ناراحت شدم و بیشتر اصرار کردم تا برایم بگوید چه چیزی موجب ناراحتی او گشته است . آن وقت در جوابم گفت:" برو بیرون". بعد از شنیدن چنین حرفی فکر کردم شوهرم هرگز نمی خواهد با من صحبت کند. چند روز بعد خودم از مسئله ای ناراحت شدم و پس از چند لحظه ، ناراحتی من تبدیل به عصبانیت شدید شد. پسرم چند بار اصرار کرد تا برایش بگویم چه چیز موجب ناراحتی من گشته است، چیزی نمانده بود به او بگویم، (از اینجا برو بیرون).

زیرا آنچه که در آن لحظه احتیاج داشتم سکوت بود تا خشمم فرو بنشیند و بتوانم دوباره آرام شوم. هر بار که پسرم می آمد می پرسید که چه چیز موجب ناراحتی من شده است، تحمل صدای او برایم غیر ممکن بود.  در آن لحظه بود که منظور شوهرم را از گفتن آن جمله ناخوشایند فهمیدم.

فراموش نکنید که گاهی مشکلاتی در رابطه با کار یا مسائل دیگر پیش می آید که شوهر شما احتیاج به سکوت دارد تا بتواند افکارش را متمرکز کرده و راه حلی برای رفع آن مشکل پیدا کند پس اگر گفت:" مرا تنها بگذار" فکر نکنید منظورش این است که نمی خواهم با تو حرف بزنم. بلکه می خواهد بگوید در آن لحظه به سکوت احتیاج دارد، نه به هم صحبت!

نوشتن دیدگاه